سحرِ مِه‌گرفته‌ی بارانِ دی‌شب خورده‌ی اردی‌بهشتی دُ رّ ِ گرانی‌ست! به هر کس ندهندش! پَـرّ ِ طاووس قشنگ است؛ به کرکس ندهندش.

سلام نمازش را که داد، خیز برداشت سمت مُهر و پیشانی گذاشت روی زمین و با شانه‌هائی که از تکان تکان خوردنشان معلوم بود دلِ پیرمرد پُر از درد است و دستِ خالی آورده و چشم امید و هزار حاجت و شوق اجابت، بی‌آنکه متوجه دور و برش باشد شروع کرد به خواندن نامِ خدا …

و فهمیدم که؛ “تظاهر به دانائی” “تظاهر به دانائی” “تظاهر به دانائی” “ت‍ ظ‍ ا ه‍ ر ب‍ ‍ه د ا ن‍ ا ئ‍ ‌‍ی” هرگز جای‌گزین دانائی نمی‌شود! + شهید سیدمرتضی آوینی. رضوان‌الله‌علیه

دلم برای روزهای گرمِ بهار هشتاد و چهار که دل یک‌دله کردیم و مردی از جنسِ مردم را سر دست گرفتیم و تا پاستور بدرقه‌اش کردیم تنگ شده. دلم برای روزهائی که او هنوز از جنس مردم بود و برای روزهائی که کارستانش کار برای مردم بود تنگ شده. دلم تنگ شده برای آن زیر …

۳۰ را که رد کنی، ظرفِ نصیحت‌دانت پُر می‌شود. طوری‌که پیش پا افتاده‌ترین نصایح دوستانه و مشفقانه را برنتابی و حالِ هجومی و گارد دفاعت را بسته‌تر خوش داشته باشی. ۳۰ را که رد کنی، خاصه اگر چند ورق کتاب هم خوانده باشی، از دماغِ فیل افتاده‌ترین فردی می‌شوی که خورشید به او سایه افکنده …

“شقایق را وحشی می‌خوانند، چرا که آزاده است و رنگی از تعلق ندارد. در دشت‌های دور، لابه‌لای سنگ‌ها می‌روید و به آب باران قناعت می‌کند تا هم‌واره تشنه باشد و بسوزد. داغ دلش و گل‌برگ‌های به خون آغشته‌اش… راستی که او را به شهید ماننده می‌کنند و عجبا از این تمثیل که چه به‌جاست!” – …

“از بهشتی پرسید؛ روحانی هم می‌تونه تو شورای شهر بره؟ گفت: روحانی همه جا می‌تونه بره به شرط اینکه علم اون‌جا بودن رو داشته باشد نه اینکه تکیه‌اش به علوم حوزوی باشه. گفت: صرفِ روحانی بودن به فرد صلاحیتِ ورود به هر کاری رو نمی‌ده!” – – – – می‌گویم: صِرفِ آدمِ خوب بودن و …

کِی کسی فکرش را می‌کرد یاد تو تصویرِ روی زیبای تو و نام پر از ابهتی که داری برود تا آن‌سوی فاصله‌ها و بنشید روی طاقچه‌ی خانواده‌ای در ترکمن‌صحرا و ذکر رحمت و صلواتِ هر روزشان بیامیزد با اسم نیکوئی که داری! فهماندی و دانستم؛ نام بلند تو و سرّی که در شهادت است، مرز …

عُمرِ گهواره به بوسیدنِ مُحسن نرسید! قُرعه‌ی چوب به تابوتِ تنِ یار افتاد… +

مگر نمى‌گوییم که «حتّى تورّم قدماها» این‌قدر در محراب عبادت خدا ایستاد! ما هم باید در محراب عبادت بایستیم. ما هم باید ذکر خدا بگوییم. ما هم باید محبت الهى را در دل‌مان روزبه‌روز زیاد کنیم. مگر نمى‌گوییم که با حال ناتوانى به مسجد رفت، تا حقى را احقاق کند؟ ما هم باید در همه‌ى …