سالی یک‌بار وسط چله تابستان، بچه‌های هم‌کلاسی و هم‌دانشگاهی‌مان در تبریز می‌آمدند خوی، میهمان باغ پدری جواد و او که پدرش از روحانیون طراز اول شهر بود و علاوه بر آخوندی، کشت و زرع هم می‌کرد و او و خواهر و برادرهایش را به کشاورزی خو داده بود، برای‌شان سنگ تمام می‌گذاشت در مراعات ادب …
آقای دکتر که کت و شلوار مشکی و پیراهن رنگ روشن به تن و برق در نگاهش داشت، قرار بود زبان به‌مان تدریس کند. بعدِ قریب به ۱۵ سال که از آخرین واحد زبان انگلیسی‌ای که پاس کرده بودیم می‌گذشت. عرقِ خوف از شش سوراخ‌مان شُر و شُر جاری بود که آمد تو. مرد میان‌سالِ …
دوباره بعد از ۱۹ سال، مهرماه برایم رنگِ درس و دانشگاه و اضطراب سر وقت رسیدن به کلاس و حاضر غائب شدن گرفت. وقتی در عصر پنج‌شنبه‌ای پائیزی که خورشید نهایت زورش را برای گرم کردن زمین و هوا می‌زد و نگفته معلوم بود طرفی نخواهد بست از این زور بی‌خودی که می‌زند و در …
درس خواندن در دانشگاه یک زمانی یک انتخاب بود. بعضی‌ها که استعداد و توان مالی لازم را داشتند انتخابش می‌کردند و طبق علاقه و گرایش‌شان می‌رفتند پی رشته‌ای که دوستش داشتند و تحصیل تکمیلی می‌کردند و بعضی که استعداد و توان مالی تحصیل در دانشگاه را نداشتند، می‌رفتند سراغ انتخاب‌های بعدی و آسمان به زمین …
مکه روندگان و حج کنندگان، طیف گسترده‌ای از مردم شهر و روستا هستند که هر کدام برای خودشان شأن و جایگاه و قصه‌ای دارند. از دهقانی که آفتاب پوستش را سوزانده و مشقت کشاورزی در دست‌هایش پینه بسته بگیر تا نوکیسه‌ای تازه به پول و دوران رسیده که باید! یک سر تا مکه برود که …
در این هفت هشت ترمی که هم‌کلاس دانشجویان ترم‌های آخر مدیریت دولتی شده‌ام و با هم روش تحقیق و سازماندهی و تاریخ عقاید سیاسی و چه و چه و چه می‌خوانیم، روی دیگری از لایه‌ی در حال تشکیل اجتماع را لمس کرده‌ام. دانشجویانی که امسال به پستم خورده‌اند، متولدین سال هفتاد و نه بودند. یعنی …
بار اول سر کلاس سازماندهی و اصلاح تشکیلات و روش‌ها دیدمش. ترم دومی بود که استاد مدعوِ دانشگاه‌شان بودم. جوانکی بود با ریشِ تازه رُسته‌ی حنائی و لباسِ گَلِ گشاد و موهای پریشان. بعد از من آمد تو و صاف نشست در نزدیک‌ترین صندلیِ ممکن به من؛ روبروی تخته! و تکه پراند. و تکه‌ی درشت‌تر …