و این اولین و شاید آخرین تشییعِ جنازه‌ای بود که دیدم کسی اشک نریخت و لبِ حسرت نگزید و از مرگِ میتِ تازه درگذشته متأسف و متأثر نشد. حتا دیدم نوه‌ی مرحومِ روی تابوت در حالِ تشییع را که حق به جانب می‌گفت: چه خبر است این همه عمر! زندگی ۵۰ سال، ۶۰ سال، ۷۰ …

وَ تلک الْأَیَّامُ نُدَاوِلُهَا بَیْنَ النَّاس وَ لِیَعْلَمَ اللَّه الَّذینَ آمَنُوا وَ یَتَّخِذَ مِنکُمْ شُهَدَاء وَ اللَّهُ لَا یُحِبُّ الظَّالِمِین + و این‌چنین است که خدایت ایام پر از فراز و فرود را بین شما پدید می‌آورد تا اهل ایمان خود را بنمایانند و از میان شما گواهانی برگزیند و این‌چنین است که خدا اهل …

رجعت شهیدان، “اگر” نیست! “حتم” است. شهید، شهادت را برگزید تا نهال دین سیرآب شود و روزِ نوروزی که صاحب دین برگردد، عدل خداوندی اقتضا دارد که کمک حالِ امامِ موعود، مردانی آزموده و امتحان پس داده باشند. امروز شهر ما با آن‌چه آن‌ها گذاشتند و رفتند، توفیر زیادی کرده است. آن روزها، این‌همه علم …

پا به ماه بود که تمام دل‌تنگی‌اش را جمع کرد در دست‌های لرزانش و قرآن را دو دستی گرفت بالای سر مردش که خم شده بود بند پوتین‌هایش را محکم کند و از زیر قرآن رد شود و بدو برود سر قرار. و محمدش را آخرین بار از پشت پرده‌ی نازک اشکی دید که هر …

می‌گفت: شیطان به هر شیطنتی که بلد شده، شب و روز و وقت و بی‌وقت مترصد دزدی از اولاد بنی‌آدم است و می‌گفت: او – که لعن و نفرین خدا بر او باد – دزدی‌ست که نه در دل سیاه شب و نه در خفاء و خلوت که در عیان و جلوت مال و متاع …

رفاقتی که میان گذاشته‌ای چنان پررنگ هست که هنوز بعد سی و یک سال از آن روز بهاری که رفتی و دل دوستانت بردی، هنوز و همیشه در یادشان باشی و بمانی و رفتنت را با روز و ماهش بیاد داشته باشند و مرا شرمنده‌ی لطفی کنند که رد پای صفائی که در رفاقتت بود …

تو را باید در روشنی دید در مه‌تاب در شعاع گسترده‌ی آفتاب در افق، هنگامی که روز را روشن می‌کند و در شفق که تیغ نور در جان تاریکی فرو می‌آورد و در فلق که نوید نو شدن است و در ظهر که سایه‌ی همه‌گان کوتاه است و شعاع خورشید، زمین و زمان را مسخر …

تو را اول بار یکی دو سال بعد از شهادتت شناختم. روایتت را – روایتِ فتح‌ات- قبل‌تر اما شناخته بودم؛ با آن موسیقی ملایمِ حماسی و هشدار آلودی که راه به راه وسط سکانس‌های مستندت می‌فرستادی و اول و آخر برنامه می‌شنیدیمش. سیدمهدی اما یکی دو سال پشت بند شهادتت عکسی از تو به من …

بگذار خوش باشیم که تقارنِ بیستمِ فروردینِ ام‌سال که در تقویم رسمیِ کشور ثبت و ضبط شده به نام فن‌آوری هسته‌ای که این سال‌ها هربار اسمش با غرور و غیرت ایرانی مترادف بود، با روز آغاز ثبتِ نام و خود اظهاریِ ملت مبنی بر ناتوانی و عجزشان از رتق و فتق امور حسبیه و مالیه …

و این تدبیر از کجای دولتِ تدبیر و امید نشأت گرفته که روز بیستم فروردین که سال‌های سال، روز و نماد غرور و غیرت ایرانی بوده و یادآوری تکمیل اولین چرخه‌ی سوخت هسته‌ای، مصادف شود با روز آغاز ثبت نام ملت برای عجز و لابه و انابه به درگاه دولت که نیازمندی‌شان به تداوم یارانه …