بعد از هزار و سیصد و چهل و چند سال، هیچ از خود پرسیدهای که چرا اینان خود را «راهیان کربلا» نامیدهاند، با این همه شیدایی و اشتیاق که هنوز قافله سال شصت و یکم هجری قمری به بیابان کربلا نرسیده است. مگر آنان سر مبارک امام عشق را بر فراز نیزه ندیدهاند؟ مگر شفق …
…خواهران، برادران! اکنون شهیدان مردهاند، و ما مردهها زنده هستیم. شهیدان سخنشان را گفتند، و ما کرها مخاطبشان هستیم، آنها که گستاخی آن را داشتند که ـ وقتی نمیتوانستند زنده بمانند ـ مرگ را انتخاب کنند، رفتند، و ما بیشرمان ماندیم، صدها سال است که ماندهایم. و جا دارد که دنیا بر ما بخندد که …
در عزایت خون اگر گریم سزاست…