آدم‌های خوب شهر/ ۱۶

خواندن چشم‌ آدم‌ها، مهارت می‌خواهد! توانی که همه ندارندش.
بیش‌تر آن‌ها هم که این موهبت را داشته‌اند، بروزش نمی‌دهند و خیلی کم اتفاق بیفتد که که مثل منی که بیجک‌های فهمش کُند عمل می‌کنند، بفهمد که طرف توان خواندن اسرار نهان چشم‌ها را دارد.
این را – توانائی خواندن چشم‌ها – اضافه کنید به دانستن زبان مخاطب و فهمیدن این‌که با هر کس به چه زبانی باید سخن گفت.
و او هر دوی این ویژگی‌ها را داشت!
هر دوی این ویژگی‌ها را داشت که وقتِ عید دیدنی و حین مصافحه، تبریک سالی نوی هر کس را به زبانی گفت و وقتی نوبت به من رسید، زل زد توی چشم‌هایم و جای تعارفات معمول، با تبسمی که روئید گوشه‌ی لبش، گفت که؛
شهیدلر ثوابیندا اولاسیز…!
(خدا اجر شهید به‌تان بدهد)

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *