وَ إِنْ عُدتُّمْ عُدْنَا

از حماقتی که در آمریکائی‌ها در فقره‌ی حمله به افغانستان و عراق دیدیم بعید است، عقل‌شان برسد و انبار باروتِ منطقه را در حلب و دمشق و شامات به آتش نکشند.
جنگی که مثلِ دوتای قبلی و خصوصا در مدل عراقی‌اش شروع کننده بودند و ام‌روز بعد از ده دوازده سال، هنوز از باتلاقِ خود کَنده و حماقتِ خود کرده، رهائی‌شان نیست و نمی‌تواند باشد.
ما منتظریم تا شیطان بزرگ و سگ هارش – اسرائیل – دچار بزرگ‌ترین خطای محاسباتی خود شده و به‌ترین بهانه را برای در هم کوبیدنِ تل‌آویو و حیفا را دستِ بنده‌گانِ نابِ خدا – که برای در هم پیچیدن طومار عمر پر نکبت آن‌ها در وعده‌ی نخستین خداوندی برانگیخته خواهند شد – بدهند؛
فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ أُولَاهُمَا بَعَثْنَا عَلَیْکُمْ عِبَادًا لَّنَا أُولِی بَأْسٍ شَدِیدٍ فَجَاسُوا خِلَالَ الدِّیَارِ‌ ۚ وَکَانَ وَعْدًا مَّفْعُولا! +
پس آنگاه که زمان تحقق وعده‌ی نخستین فرا رسد، بنده‌گانى از خود را که سخت نیرومندند بر شما مى‌گماریم، تا خانه‌ به خانه به جستجو و هزیمت شما درآیند، و این تهدیدی تحقّق‌یافتنى است!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.