ما استراتژی نبرد رو یا بلد نیستیم یا یادمون ندادن.
واسه ی همین هم هست که اگه کل حرفائی رو که تو این دو سه هفته از مصاحبه شونده های صدا و سیما شنیدیم رو ÷یاده کنیم رو کاغذ، همه ی حرفها و جملات خلاصه میشن تو مرگ بر آمریکا و اسرائیل و محکوم کردن و حمایت کردن… و کل اون حرفها دو تا صفحه ی A4 رو پر نمی کنه و کسی از مردم کوچه و خیابون، از دانش جو و طلبه و بازاری و … دو خط تحلیل راجع به مساله نداره!
دوست ندارم بگم:« حماس پیروز شد » یا که مثلا شکست مفتضحانه ی اسرائیل چنین بود و چنان شد …
نه حماس و حزب الله، که همه ی جماعت خدا، همیشه ی خدا پیروزند!
دوست دارم بگم: ما شیعیان ِ بلا زده ی آخرالزمانی، یه نمه کم طاقتیم. وعده ی الهی همیشه محقق شده و کسی یادش نمیاد خدا خُلف وعده کرده باشه. ما عجله مون زیاده.
میوه باید برسه بعد چیده شه. میوه کال رو نه می چینن و نه می خورن!
باید صبر کنیم تا از غوره ی دوری حضرت صاحب علیه السلام، حلوای ظهور و شیرینی پیروزی بر یهود ِ عنود رو بسازیم و بچشیم…
وما النصر الا من عند الله!