حضراتِ تکلیف‌مدار ِ سینه‌چاک برای خدمت به مُلک و مملکت که حکمن جزء رجال سیاسی و “مذهبی” دسته بندی شده و می‌شوید؛
مذهبی که به آن معتقدید و تکلیفی که از آموزه‌های اسلامِ ناب آموخته‌اید، مجابتان نمی‌کند یکی دو سه نفرتان به نفعِ کاندیدائی جوان و مقبول و پرانرژی و انقلابی کنار بروید؟
از باقی ماندنتان و غمزه‌های مکرری که برای هم می‌آئید تا مگر کدام‌تان از رو بروید و بروید ساختمانِ فاطمی و فرمِ انصراف پر کنید، رایحه‌ی خوشی به مشام نمی‌رسد!
لابد یادتان هست که هشت سال پیش رأیی که به رئیس جمهور ِ فعلی دادیم به خاطر همین “رایحه‌ی خوشِ خدمت”ی بود که از عمل‌کرد خوبش در بلدیه‌ی طهران به مشامِ حضرتِ آقا رسیده بود!
و این‌که لغزش رئیس دولت کنونی از همین تک‌روی‌ها و ندیدن جوانب کارها بیرون زد.
و لابد می‌دانید که حزب‌اللهی جماعت از هر تجربه‌ی تلخ و شیرینش درس می‌گیرد و در برابر آن واکسینه می‌شود و دیگر از آن سوراخ گزیده نمی‌شود!؟
به‌تر نیست جلوی سناریوی دو مرحله‌ای شدن انتخابات در سال ۸۴ را با انصرافِ به موقع‌تان از کاندیداتوری‌ای که هر عقل سلیمی امکان برنده شدنتان در آن‌را محال محاسبه کرده و تنها باعث پخش آرا در سبدهای هم‌وزن می‌شود، بگیرید؟
اصلن شما را چه شده که همه‌تان یک‌هو خواب‌نما شدید و حس کردید مکلف و مناسبید برای جلوس در کرسیِ ریاست الوزرائی و کسی شایسته و بایسته‌تر از شما نیست!؟