آخر یک‌روز می‌رسد که برای‌تان حرم و برای حرم‌تان گنبد بسازیم.
یک گنبد بزرگ. حتا بزرگ‌تر از گنبد بالای مزار امامان سامراء.
برای شما که اولین امامِ مدفون در بقیعید و کریم آل بیتِ رسول خدا.
گنبدی سترگ و بر فراز، به نشانه‌ی جودی که داشتید و کرمی که خرجِ اهلِ مدینه و اهل عالم و اولادِ بنی آدم کردید.
میلادتان که می‌رسد، یاد امامی می‌افتم که کریم بود و شهره به سخاوت و جود و مشهور به بردباری.
امامی که سخاوت قطره‌ی آبی بود چکیده از آبِ وضوی او…
الغرض، شیعه عهد دارد که مزار بی‌چراغ‌تان را روزی روشن کند.
عهد دارد حرم‌تان را که ساخت، یک بابش را به سمتِ قبر ِ ام‌البنین باز کند که اسمش باشد: باب‌العباس.
یک بابش سمتِ خانه‌ی فاطمه::: باب‌الزهراء بابِ بیت‌الاحزان…
و یک باب سمتِ قبله: باب‌المهدی
قسم به همان کرمی که داشتید و دارید.. .
دیدگاه‌ها
بر دور سر حسن بگردان چیزی
آن را صدقه بده به ما، یا زهرا!