هنوز خبر تبریکِ سالِ نویِ یهودی در توئیتر از سمت کسی که مشابهتِ اسمی دارد به جناب رئیس جمهور را هضم نکرده بودیم که مکالمه‌ی جنابِ وزیر خارجه در فقره‌ی تبریک سال نوی جهودها با دخترِ رئیس کنگره‌ی آمریکا رفت روی آنتن.
جنابِ ظریف تبریک فرموده‌اند که؛
Happy Rosh Hashanah
و دختر ِ خانمِ دیپلمات جواب که؛ «متشکرم، سال جدید اگر با پایان انکار هلوکاست از سوی ایران همراه بود شیرین تر می‌شد.»
و شورتر این تکه‌ی آخر است که جنابِ وزیر می‌فرمایند: «ایران هیچ گاه هلوکاست را انکار نکرده است، فردی که هلوکاست را انکار کرد، رفت. سال جدید مبارک.» +
و توضیح نداده‌اند که دوستی با قومِ یهود منطبق بر کدام آموزه‌ی دین و قرآن و شرع است و هم‌راستا با کدام اصل انقلاب و خطوط کلی‌ای که رهبری در قالب تعیین سیاست‌های کلی نظام طرح کرده‌اند و اصلا این تبریک آن‌قدر لازم بود که به جای کانال‌های دیپلماتیک باید در قالب پستی در توئتر منتشر می‌شد و اگر جوابِ حضرات مثبت است، لطفن مشخص فرمایند خروجیِ مثبت و به درد بخور این تبریک گرم و آن انکارِ جانانه، چه بوده و چه می‌تواند باشد؟ و این‌که آیا بحث هولوکاست و نفی و تأئید آن بسته به نظر شخص است؟ و اگر از توئیتر بازی مجالشان بود صحبت‌های رهبری در جمع خبرگان را مرور کنند که بفهمند عامل اصلی شکست انقلاب مصر مدارا با استکبار و عدم دشمنی با اسرائیل و نبودنِ شعار مرگ بر اسرائیل در لابلای شعارهای انقلابی‌شان بوده است… .
الغرض انگار حضراتِ دولتِ جدید، از معاونِ اول گرفته تا وزیر و معاونِ وزیر و سخن‌گوی دستگاه سیاست خارجی و غیره، کاری جز حضورِ مؤثر در شبکه‌های اجتماعی و انتشار پست در توئیتر و پلاس و فیس بوک ندارند و آشِ حضورِ حضرات آن‌قدر شور شده که معاونِ حقوقی رئس جمهور بررسی منع قانونی عضویت وزرا در فیس‌بوک را در دستور کار قرار داده و البته حضور خود رد فیس بوک را تکذیب کرده است. +
– – –
و بخوانید تحلیلِ جنابی شریعتمداری روزنامه‌ی کیهان را: +