این‌روزها
چه‌قدر عمل کردن به آن‌چه از قرآن برایت خوانده‌اند سخت شده؛
خاصه آن‌جایش که فرموده:
وَ اصْبِرْ نَفْسَکَ مَعَ الَّذِینَ یَدْعُونَ رَ‌بَّهُم بِالْغَدَاهِ وَالْعَشِیِّ یُرِ‌یدُونَ وَجْهَه
وَ لَا تَعْدُ عَیْنَاکَ عَنْهُم
تُرِ‌یدُ زِینَهَ الْحَیَاهِ الدُّنْیَا
وَلَا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنَا قَلْبَهُ عَن ذِکْرِ‌نَا وَا تَّبَعَ هَوَاهُ وَکَانَ أَمْرُ‌هُ فُرُ‌طًا +
و با کسانى که پروردگارشان را صبح و شام مى‌خوانند و خشنودى او را مى‌خواهند، شکیبایى پیشه کن، و دو دیده‌ات را از آنان برمگیر که؛
زیور زندگى دنیا را بخواهى
و از آن‌کس که قلبش را از یاد خود غافل ساخته‌ایم و از هوس خود پیروى کرده و کارش بر زیاده‌روى است، اطاعت مکن. +