یاد گرفتیم که؛
برای گشودن گرهی که می‌شود با دست بازش کرد، نیازی به پای کار آوردن دندان نیست.
یعنی؛
وقتی حرفی در شعاعی بیش از حد لازمش گسترده شود، تعداد نظرات و اِعمال سلیقه‌ها و انتظار افراد به شنیدن و عمل کردن به توصیه‌های نوعا خیرخواهانه، مساوی می‌شود با تعداد آن‌هائی که در جریان موضوع قرار دارند و این، یعنی الزام به اجابت نظر همه‌گان و این وسط، اگر حرف یکی‌شان کمی کم‌تر از حد معمول گوش داده شود، تریج قبای ایشان در امان از اصابت نیست… .
پس؛
موضوعات هرچه فی‌مابین‌تر به‌تر!
والله اعلم.
دیدگاه‌ها
امروز داشتم به چیزی مثل این فکر می‌کردم.
راستی نهم دی ۸۸ یادش گرامی 🙂