دیدار؛ پشت دروازه‌های بهشت

گفت*؛ چند سالی بود که مشغول معنی و تفسیر آیه‌ی (وَ سِیقَ الَّذِینَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ إِلَى الْجَنَّهِ زُمَرا) بودم… فکر می‌کردم چرا خدا گفته مومنین را به بهشت می‌کشانند! و چرا باید مومنی را به بهشت کشانید و مگر نه این‌که مومن، خود مشتاق بهشت است؟!
می‌گفت هر کتاب تفسیر و حدیثی که داشتم را ورق زدم و جواب این سوال را نیافتم.
تا روزی که در بحارالانوار و از سر اتفاق حدیثی از امام صادق علیه‌السلام نظرم را جلب کرد؛
حدیث می‌گفت:
مومنین و دوستان سیدالشهداء در روز حساب از خدا می‌خواهند قبل از ورود به بهشت مولای‌شان حضرت حسین علیه‌السلام را ملاقات نمایند… .
امام به دیدار محبان می‌آیند. امام صادق می‌فرمایند که این دیدار بسیار طولانی می‌شود. هر دو طرف غرق تماشایند. هیچ کدام چشم از طرف مقابل برمی‌دارند.
نه امام از دیدن محبانش سیر می‌شود و نه محبان به قاعده‌ی یک پلک برهم زدن، چشم از مولای‌شان برنمی‌دارند… . و به قدر همه‌ی حسرت‌شان غرق تماشای حضرت خون خدا می‌شوند… .
آن قدرطولانی که خدا به مأموران بهشت می‌فرماید دوست‌داران حسینم را به سمت بهشت بکشانید؛
(وَ سِیقَ الَّذِینَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ إِلَى الْجَنَّهِ زُمَرا) +
—
ای سید شهیدان؛
تصویر قشنگی ست که در صحنه‌ی محشر
ما دور حسینیم و بهشت است که مات است