ایرانِ ما بزرگ و عزیز و تاریخی است
ایرانیها هم؛ بزرگ و عزیز و ریشهدار و یکپارچهاند
و بلدند در عین تنوع و اختلاف، سرِ حادثهها یک روح شوند در جانهای هم. آن سان که سروده؛ «متحد جانهای شیران خداست»
ایرانیها امروز در جغرافیای تاریخی و تمدنیشان
در ایرانیترین حالی که تا حال داشتند
یک دل و یک صدا و همآهنگ
با افسران ایرانی
با سلاحهای ایرانی
با دانش ایرانی
در حریم ازلی و ابدی ایران
ایستادهاند به دفاع از کیان ایران در برابر شرارت شدیدترین دشمنی که بشر میتواند داشته باشد
که فرمود «لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَهً لِلَّذِینَ آمَنُوا الْیَهُودَ وَالَّذِینَ أَشْرَکُوا[۱]»
پنجه در پنجه با آن یاغیِ افسار پاره کرده
که در سرزمینی دزدیده شده
با سلاح عاریتی
با دانش جنگیای که هیچ سهمی در تولید و توسعهاش نداشته و ندارد
ناخن چرکینش را دراز کرده به خراش انداختن روی صورتِ این جانِ بزرگ.
جنایتی که صحنه نبرد حق و باطل را به واضحترین شکل ممکنش از نو تصویر کرد و یادِ تاریخ انداخت که «جنگ تحمیلی» به ایران، تسلیم ندارد!
خدا را شکر که باز هم فرصت «دفاعِ مقدس» از شرف و تاریخ و جغرافیای ایران و گفتمان ستودهی مقاومت را به نسل ما ارزانی کرد… .
[۱]یقیناً سرسخت ترین مردم را در کینه و دشمنی نسبت به مؤمنان، یهودیان و مشرکان خواهی یافت. ( آیه ۸۲ سوره مبارکه مائده)