اما در پایان جنگ، هنگامی که دیوارنوشته‌ی بزرگ کنار سینما”بهمنِ” میدان انقلاب را پاک می‌کردند تا جمله‌ی “ما شریک غم همه‌ی مظلومان تاریخ هستیم” به‌جای “ما بر ظلم می‌تازیم و از مظلوم دفاع می‌کنیم” بنشیند، تصور کردیم که زمانه‌ی دیگری آغاز شده‌است. زمانه‌ای که بناست چراغی که به خانه رواست، به مسجد حرام باشد. یعنی قرار است به همراهی معنوی با مظلومان جهان اکتفا کرده و فعلاً بنشینیم و مشکلات خودمان را حل بکنیم در درون، اما در عمل این اتفاق نیفتاد و فرصت‌ها از دست رفت.
– – – – –
دَر مینو دُر
یادداشت‌های شخصی محمدرضا بایرامی
دیدگاه‌ها
بسم الله
بزرگترین شکاف و ضربه در طول تاریخ اسلام و به خصوص تاریخ انقلاب، از زمانی بوجود امد که مسلمین و انقلابیون در یافتند که میتوانند به جای اینکه همه چیزشان را صرف اسلام و انقلاب بکنند بلکه چیزی هم از اسلام بدست اورند، همان نانی که دین برای برخی آورده است.به نام دین و به کام انها، مسلمین از وقتی که فهمیدند یا به انها فهمانده شد که دین، نان و آب اور خوبی برایشان میتواند باشد در رفتارشان خیلی محافظه کارانه تر و گاهی اوقات از موضع ذلت بار برخورد کردند. در حالیکه اسلام اولین و غیر قابل تغییر ترین اصل را برای جامعه مسلمین ، عزت میداند