بی تو در این وادیه کج می‌رویم!

در شهر باران‌زده و بین مردم سیاست‌زده
غریب‌تر از نام تو نیست.
این مردم – که من هم جزء آنانم –
عادت کرده‌اند به دل خوش کردن با نام تو.
مردمان عصر ما
نه به دنبال امامِ قائم
که محبِ امامِ غایبی‌اند که بشود بِاَیّ ِ نحوٍ کان از او مجمسه ساخت و با خیالش خوش بود و برایش جشنِ تولد گرفت و شعر گفت و هر راست و دروغ دیگری را به ریشش بست…
بی‌خود نیست شنیده‌ایم وقتی بیائی
همین مردمانِ مسلمان
همین من و هزارتای مثلِ من
فتوا می‌دهیم به انکار تو و می‌گوئیم که دینِ تازه‌ای ساخته و آورده‌ای.
فتنه از این سخت‌تر؟
پیچ از این خطرناک‌تر؟
اوضاع از این قمر در عقرب‌تر؟

دیدگاه‌ها

پاسخ دادن به شمس خوي لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *