این‌که در بدترین ساعتِ بعدازظهر و در هوای دم کرده‌ی یکی دو ساعت مانده به غروب جلسه‌ی معرفتی بگذاری، به شرطی مقبول و موجه است که حرفِ نوئی برای زدن داشته باشی و یا؛ وقتی دردها را یک ساعتِ تمام با پرداختن به جزء به جزء همه‌ی کاستی و کاهلی و سستی‌ها ردیف کردی پشتِ سر هم و از رخنه‌ی دشمن در فرهنگ گفتی و گفتی که دشمنی که هشت سال تمام زورش را زد و دست آخر نتوانست یک وجب داخلِ مرزها بیاید، الآن با سیستم اندروید و به سبک دیجیتال آمده تا داخل اتاقِ خوابِ همه، باید راهِ مقابله‌اش را هم می‌گفتی. نه که بعد یک ساعت، خروجی جلسه، یأس باشد و احساس ضعف و رخوت در مقابلِ دشمنی که او را در اهدافش موفق خواندی… .
برادر خوبم!
همه به قدر فهم و قوه‌ی تشخیص‌شان از پدیده‌ای به نام دشمن و ابرازها و رخنه‌ی او در فرهنگ‌مان آگاهند، خوب می‌بود – اگر بلد بودید!- در باب شیوه‌ی مقابله هم یکی دو جمله افاضه‌ی فیض می‌نمودید… که لااقل می‌فهمیدیم به قرائتِ حضرت‌عالی، استفاده از موبایل‌های هوش‌مند و پی‌گیری خطوط خبری رسانه‌های آن‌ورِ آبی کار حرامی است یا نه؟! و اگر نه، تا چه مقدارش حلال است و از کجایش به بعد مکروه و در تلاقی با کدام خطِ قرمز، حرام؟!