یکی دو هفته پیش، فکر میکنم قبل از عید قربان، با حامد که حالا شده «حاج حامد» و جزء حاجیهای امسال است حرف میزدم. میگفت دنبال آن است که ساعت پرواز برگشت به تهرانش را که اعلام کردند، بلیط بگیرد و لدیالورود، از فرودگاه امام صاف برود نجف زیارت امیر علیهالسلام و سیدالشهدا و جَلدی برگردد. -آرزوئی که دل من هم سالهاست تمنایش را دارد و هنوز برآورده نشده است.-
فکرش را بکن؛ بروی حج کنی و با موهائی تراشیده، بعد از زیارت حضرت رسول و ائمه بقیع و حضرت زهرا سلامالله علیهم اجمعین، یکراست سر از نجف دربیاوری به زیارت امیرالمومنین و پا تند کنی به سمت کربلا و با طیاره، شب نشده برگشته باشی تهران پیش خانوادهات. آنهم دم دمهای محرم و عاشورا؛ یعنی که «حلوای قندِ» تمام!
جنگ که شد، وقت برگشتن حاجیها بود و آسمان کشور درگیر آفند و پدافند و کجا طیاره مسافری اجازه و امنیت داشت داخلش شود. از همان شب حمله اسرائیل، آسمان ایران و عراق و سوریه و لبنان و اراضی اشغالی به روی هواپیماهای مسافری بسته شد تا همالان و تا نمیدانم کِی! این بود که تدبیر کردند حجاج را با طیاره ببرند دمّام در مرز عربستان و عراق و از آنجا با اتوبوس به عتبات و بعد از زیارتی مختصر، کج کنند سمت ایران.
اینطور که شد، فکر کردم خدا آرزوی حامد و لابد خیلیهای دیگر را بیچَک و چانه مستجاب کرده است.
کجا کسی فکرش را میکرد، جنگ فرصت برآورده کردن آرزوی حاج حامد را نه برای او که برای کرور کرور حاجی ایرانی مهیا کند و حجاج سرزمین پارس را بعد از ادای مناسک و زیارت مدینه، ببرد به آستانبوسی امامان مدفون در عراق و بعد برشان گرداند میهن.
نمیگویم جنگ خوب است؛ که نیست. نمیگویم خوب شد که جنگ شد؛ که نشد. اما میگویم، خدا بلدست از دل ناگوارترین اتفاقها شیرینترین میوهها را به بار بنشاند. فقط کافیست بندگی بلد باشیم. خدا، خدائیش را بهتر بلدست! خودش فرموده که «ای بسا چیزی را ناگوار بشمارید و خدا در آن برای شما «خیر» تعبیه کرده باشد![۱]»
و درود خدا بر او باد که فرمود: «عَرَفْتُ اللَّهَ سُبْحَانَهُ بِفَسْخِ الْعَزَائِمِ، وَ حَلِّ الْعُقُودِ وَ نَقْضِ الْهِمَم[۲] (خداوند را بهوسیله بَرهم خوردن تصمیمها، فسخ پیمانها و نقض ارادهها شناختم.)»
کسی چه میدانست خدای قادر متعال، امسال اراده کرده در قلب زمین و بیتالله الحرام، حجاج از سراسر جهان برای پیروزی رزمندگان ایرانی دعا کنند و نیز اراده فرموده که تصمیم و پیمان و ارادهی حجِ ایرانیها را طوری دیگرگون کند که حاجیهای ایرانیِ امسال، کربلائی برگردند؟
[۱] کُتِبَ عَلَیْکُمُ الْقِتَالُ وَهُوَ کُرْهٌ لَّکُمْ وَعَسَىٰ أَن تَکْرَهُوا شَیْئًا وَهُوَ خَیْرٌ لَّکُمْ وَعَسَىٰ أَن تُحِبُّوا شَیْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَّکُمْ وَاللَّهُ یَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ (ﺟﻨﮓ [ﺑﺎ ﺩﺷﻤﻦ] ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﻘﺮّﺭ ﻭ ﻟﺎﺯم ﺷﺪﻩ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺮﺍﻳﺘﺎﻥ ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺑﺴﺎ ﭼﻴﺰﻱ ﺭﺍ ﺧﻮﺵ ﻧﺪﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﻱ ﺷﻤﺎ ﺧﻴﺮ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺑﺴﺎ ﭼﻴﺰﻱ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﻱ ﺷﻤﺎ ﺑﺪ ﺍﺳﺖ؛ ﻭ ﺧﺪﺍ [ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺍﻣﻮﺭ] ﻣﻰﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﻰﺩﺍﻧﻴﺪ.(سوره مبارکه بقره. آیهی ۲۱۶)
[۲] حکمت ۲۵۰ نهجالبلاغه امیرالمومنین علی بن ابیطالب علیهما سلام. (ترجمه آیتالله العظمی مکارم شیرازی)