ما را به تو سـِرّی‌ست که کس محرم آن نیست…

روی کاشی‌های آبی حرم، مقابل باب شرقی که می‌رسی، به خط کوفی زیبائی نوشته: “باب الشهداء” و بالای آن، روی تابلوئی پرنور به خط نستعلیقِ زیباتری، سید ِ شهیدان به دلرباترین سلام، چنین خطاب شده که: « السلام علیک یا ابا الشهداء »
تا مثل منی ذوق کند که “خون خدا” پدر “شهیدان” است و صاحب و سر سلسله‌شان.
تا ذوق کنم که حسین را با ما نسبتی نزدیک‌تر است
تا هربار که بارم دهد و کربلائی‌ام کند، اذن دخولم را پشت بابی بخوانم که به نام نامی شهادت است و هم مستحب‌ترین باب ورود به حرم
تا بفهمم که جز از در ِ “شهادت” نمی‌توان به “حسین” رسید…
و حسین علیه‌السلام، که سقای انسانیت “آدم” است، هر طائفه را به جام طهوری پیموده که غیر محرم آن نیست؛ قَدْ عَلِمَ کُلُّ أُنَاسٍ مَّشْرَ‌بَهُم…

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.