ننگمان باد به این گونه طرفداری ها

آیه ای ! نیستی اما به لب قاری ها !
پادشاهی ! نه از آن دست که درباری ها
ندبه ای ! منقبتی ! نقطه امیدی ! ذکری …
نرخت این است به فرموده ی بازاری ها
به ظهور تو به هر رنگ که آری گفتیم
غیبتت (نه) زده توی دهن (آری) ها
عاقبت مذهب اعلای تو را گم کردیم
در اصول نجفی ها ! قم اخباری ها !
باور مردم دل خسته ی اینجا این است
– در رکب خوردن از موج گرفتاری ها –
کاری از دست ضعیف احدی ساخته نیست
دست عمامه به سرها ! کت و شلواری ها !
تو بیایی همه اوضاع به سامان گردد
ای نبود تو دلیل همه کم کاری ها
اولین شرط ظهور است که مضطر باشیم
پس مفید است مصیبت زدگی ! زاری ها !
این چنین نام عزیز تو به لب ، خوار شدیم
وبه پای تو نوشتیم غم خواری ها
حرف نه ! حرف نزن ! ما همگی دلگرمیم
به کبوتر شدن از جاده ی کفتاری ها
در تمامی جهان کیست مریدت جز ما !؟
ننگمان باد به این گونه طرفداری ها
عین القضات
تابستان ٨٨
تهران