در بین حروف الفبای فارسی حرف‌هائی هست که ادایشان شیرین است و شنیدن آن از لب و دهن کسی که دوستش داری شیرین‌تر…
|چ| را طوری سلیس و دقیق و شیرین ادا می‌کرد که روزگاری دوست داشتم همه‌ی کلمات زبان فارسی اول و وسط و آخرشان |چ| داشته‌باشند و او با ظرافتی که چاشنی کلماتش می‌کرد، دلبرانه برای دلم چه چه بزند…
و امان از آوائی که سالهاست خاموش شده!
این راز منِ بی توست عزیز سفر برده…
و چه ها که از تو نیاموختم!