بعد از رأیِ اعتمادی که مجلسیهای محترم دادند و جای نقد و بحثش باقیست، امید آن داریم که؛ کابینهی جدید آن دولتِ اسلامیای باشد که منظور نظر حضرتِ آقاست و مقدمهای باشد برای احیا و تمدنسازیِ جهانگیرِ اسلامی… + و: عبورمان دهد از پیچ شگرفِ تاریخیای که؛ باید! به احسنِ نحو از آن عبور کنیم… …
حضرات نمایندهای که در این سه چهار روزهی اخیر هرجائی بودند الا در صحن علنی و دیروز به مدد ریشِ به گرو گذاشتهی جنابِ منادی (منشی جلسه) پیش رئیس مجلس، اسمشان از بلندگو اعلام نشد، این تصویر را ببینند لطفن. عکس متعلق است به چند روز بعد از فاجعهی انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی و …
سر ِ رشتهی امور و عنان اختیار کارهای مملکتی به این طول و عرضِ طولانی و پیچیده را میشود با سه چهار روز مذاکره در دو نوبتِ صبح و عصر و چند قیام و قعود و جلسهی علنی و غیر علنی در صحن مجلس و یا در لابیِ فلان هتل سپرد دستِ کسی و آسوده …
ریشِ پرفسوریِ آنکارد شدهی از ته تراشیدهی حضرات و سر و شکلی که بیشتر شبیه است به منورالفکرهای فرنگ دیدهی عصر مشروطه، فکر آدم را ناچار میکشد سمتِ بلائی که تحصیل کردهها در ممالک اجنبی سر این مُلک و ملتش آوردند و نتیجهاش آن شد که قیام مشروع ملت و میوهای که از شاخ و …
به نظرتان، این پتهای که دوستان هم حزبی و غیر هم حزبی در جریانِ مذاکرات اخذ رأی اعتماد به کابینهی یازدهم روی آب ریخته و میریزند، ناشی از دغدغهی نمایندهگی ملت و در راستای ادای وظیفهی خطیر سخنگوئی ملت و سوگند نمایندگی و حرف حق گوئیست یا برآمده از بغضِ نرسیدن سهمیه و سهم و …
فردا همپای همهی دشمنان قسم خوردهی یهود پا بر خرخرهی قومی عنود خواهم گذاشت تا کابوس “نیل تا فرات”شان را باز پریشان کنم و فریاد بزنم؛ “فلسطین، فلسطینِ از نهر تا بحر است و آزاد خواهد شد و به آغوش اسلام برخواهد گشت! در این هیچ تردید نیست… .” + فردا روی آسفالت داغ خیابان …
مشتاقِ دیدار روزیام که پرچم سرخ و سفید و سبزِ منقوش به تصویرِ “الله” با بیست و دو “اللهُاکبر” در دو حاشیهاش، جایِ بیرقِ کفارِ یهودی و ستارهی داود و دو خطِ ممتدِ موازیِ “از نیل تا فراتِ” صهاینه به اهتزار درآید و سرزمین مقدسِ موعود، به دستِ بندهگانِ خدا از چنگال گرگهای خبیثِ یهودی …
من کار به ترکیبِ دولتِ آینده ندارم. کار به سهمخواهی و باجخواهی و خط بندی و تعیین و کشف اینکه رئیسجمهور ِ منتخب، با اصحاب اصلاح است یا نه و چهقدر معتدل است و آیا امروز اعتدال به درد انقلاب میخورد یا نه، ندارم! کار ندارم که وزیر نفت از کارگزاران خواهد بود و یا …
لابد قباحتِ همکاسهگی با روباهِ پیر انگار ریخته که از جنابِ «جک استراو» وزیر خارجهی سابقِ دولتِ فخیمهی بریتانیا دعوت به عمل آمده و یا از درخواستش استقبال شده که در مراسمِ تحلیفِ جنابِ رئیس جمهور منتخب در مجلس و در پیشگاه قرآن حاضر باشند؟ انگار بناست هماین اولِ کاری، بند را به آب بدهیم …
سقوطِ دولتِ به ظاهر اسلامگرای مصر و روی کار آمدن طیف سکولاری که متکی به زور ِ سر نیزهی ارتشِ به یادگار مانده از دورانِ فرعونِ سابقِ مصر عنانِ حکومتِ موقتِ مصر را به دست آورده و معرفی کسی مثل محمدالبرادعی که سابقهی اخوت و مودتش با غرب در قصهی هستهای ایران از یادها زدوده …