Month: مرداد ۱۳۹۰

نام من رفته ست روزی بر لب جانان به سهو

حرف های قشنگی که یادم داده بودی، ته کشیده اند. این روزها در شوره زار سکوت در به در دنبال جرعه ای کلمه ام. آی تو که آن بالا، از آن بالا، روزی کلمه باریدی بر مردی که دوست ترینش می داشتی…( انّا انزلناه فی لیله القدر) و کلمه می باری و تقدیر بر مردی …

من المومنین رجال صدقوا ما عاهدوا الله علیه *

آدم عیاری است. نسخه ی بروز شده ای از جوانمردی و مرام و لوطی گری. سال های سال کردستان بوده. یعنی بعد از این که بابا شهید شد، جنوب را بی خیال شد و کج کرد سمت کردستان و تا آخر جنگ آن جا ماندگار شد. بعد جنگ هم رفت پی درس و مشق و …

مرا به نام (تو) می خوانند… هنوز! همیشه!

دوستی، جائی برایم یادداشتی گذاشته بود که با اسم فامیلم شروع می شد. یادداشت را که از جانب رفیق عزیزی بود جائی خواندم که کنارش، کنار کادر همان یادداشت، عکس تمام رخ تو را قاب گرفته ام. و ناخودآگاه نگاهم به نگاهت گره خورد. و یادم افتاد اسم من تتمه ی اسم توست. و یادم …

خیال او ز عمر جاودان بِه

خیالت پُر کرده شب های رمضانم را حتی مصلع الفجر خواب از چشم های سرخم رفته از آن روز که تو، باز پشت پرچین خیالم جولان می دهی رمضانم شده روزه ی نبودنت را گرفتن و تاب عطش پس زدنت را آوردن هان تو که حرف از تکلیف زده ای کاش فقط یک روز! فقط …

ناگهان چه قدر زود دیر می شود!

از یک سنّی به آن طرف تر کار آدمیزاد می شود خوردن حسرت روزهای بی تکرار ِ پسین و شمردن تارهای سفیدی که هر روز به شماره شان اضافه می شود! از یک سنّی به آن طرف تر آدمیزاد باورش می شود که روزهای خوش یا مال قصه هاست و یا اگر باشد، فقط و …

رو سینه را چون سینه‌ها هفت آب شو از کینه‌ها

حیلت رها کن عاشقا دیوانه شو دیوانه شو و اندر دل آتش درآ پروانه شو پروانه شو هم خویش را بیگانه کن هم خانه را ویرانه کن وآنگه بیا با عاشقان هم خانه شو هم خانه شو رو سینه را چون سینه‌ها هفت آب شو از کینه‌ها وآنگه شراب عشق را پیمانه شو پیمانه شو …

حب الوطن – روایت دیگری از روزمره های یک مدیر روزمره

زن سراسیمه خودش را انداخت تو. انگار کسی دنبالش کرده باشد یا که پیغام مهم و فوری و فوتی ای داشته باشد که درنگ در انتقال آن به قیمت جان نیمی از مردم شهر تمام می شود. با چشم های نگران و مضطرب، همان دم در، شروع کرد به گلایه از این که وضع بهداشتی …

دل را باید! صاف کرد…

بعضى‌ها مى‌آیند و به این سفره نگاه نمى‌کنند و از وسط این سفره و اشیاء آن عبور مى‌کنند و مى‌روند و هیچى هم گیرشان نمى‌آید؛ بعضى‌ها یک چیز مختصرى برمى‌دارند؛ یک روزه‌یى مى‌گیریم ما؛ یک مختصرکى، یک چیزى؛ اما بعضى‌ها نه، حسابى مى‌نشینند سر این سفره و از رحمت الهى کیسه‌ى خودشان را پُر مى‌کنند؛ …

زود بر می گردد!

گفت: خداحافظی دوری میاره. می آم تا دَم در، مثل هر روز که می ری سر کار. حرف رفتنو نزن. بگو غروب زود بر می گردم… *** سخت بشود داستان شیرینی ساخت از زنی که گوشه ی کیف پولش همیشه یک کاغذ چندلا تا شده هست که بالایش نوشته: دعای محبت! ======== داستان همشهری. تیر …