حیف این شعارهای خوب و شعرهای جذاب و تک‌مصرع‌های موزون و نوستالوژیک نیست که وقت هر انتخابات، دست می‌بریم در کشکول پر و پیمانش و مفت و مسلم چند مشت از ناب و نایاب‌هایش را درهم بیرون می‌کشیم و خرجِ نازِ ابرویِ غمزه‌دار فلان داوطلبِ مشتاقِ خدمت می‌کنیمش؟
این شعرهای خوب و استعاره‌های بی‌بدیل و نوستالوژی‌های دل خوشی آور، گنجینه‌هائی هستند در مایه‌های مخازن زیرزمینی نفت و گاز که میراث سرزمینی و تاریخی و ملی‌اند و روزی ته خواهند کشید و ام‌روز باید در مصرف و هزینه و استحصالش نهایت دقت و خساست و تدبیر را با هم به کار بریم…
گفتم که گفته باشم!
ورنه سری که ما می‌تراشیم مویش کجا بود؟