گلعذاری زگلستانِ تو

در آئینه خیره تر می شوم!
به عشق تارهای حنائی رنگی که این روزها بیشتر شده اند تا من بیشتر، ماننده ی تو شوم.
در برهوت نبودنت
این ریشه های تازه رُسته ی حنائی رنگ در ریش ام، غنیمتی ست…
این روزها، می فهمم اینکه می گویند: به ریش نیست و به ریشه است یعنی چه؟