به هر روی نهادی مثل ِ دانش گاه ِ آزاد – ولو با استفاده ی اولیه از امکانات ِ دولتی – توانست با استقلال از نفت، به نهادی بسیار مهم در عرصه ی سیاست و خاصه رقابتِ سیاسی تاثیر گذار باشد. حمله ی ژورنالیستی به دانش گاه ِ آزاد، اگر نه مجوزِ دخالت ِ دانش گاه در سیاست باشد، موید حرکتِ سیاسی است. البته وقتی مسئولانِ وقت ِ دولت انتقاد می کنند که نباید دانش گاهِ آزاد پای گاهِ احزابِ مخالف باشد، باید کسی هم سوال کند که پس چگونه نفت می تواند پای گاه ِ احزاب دولتی باشد؟ اگر تفاوتی هم باشد در این دو، باز دانش گاهِ آزاد، نفت را یک دست چرخانده و به کارِ دیگری تبدیل کرده است و به یک معنا ارزشی افزوده است به کشور و طبیعتاً مدیران آن مَحق ترند در استفاده از – دست ِ کم – ارزشِ افزوده شان!*
*.- نفحات ِ نفت – رضای امیرخانی
پی نوشت:
سوای هر نقد و نظر دیگری که اهالی فضای مجازی راجع به نفحات نفت رضا امیرخانی صادر می کنند، به نظر حقیر، کاتب فوق رمز گشائی از بی وتن و فصل آقای گاورمنت آن است. والله اعلم!
دیدگاه‌ها
ممنون! اصلا برای همین است که رضاامیرخانی این‌قدر محبوب می‌شود. چون حاضر نیست حقیقت را فدای مصلحت کند. چقدر درست… اولا این که “”ولو با استفاده ی اولیه از امکانات ِ دولتی ” دانشگاه آزاد درست شده، در ثانی چون نفت را یک دست گردانده، درستتر است کارش از اینهایی که هلپ نفت می‌خورند. اخیرا جایی صحبت می‌کرد و ازش همین را پرسیدم، گفت ازاد تبدیل می‌شود به جایی مثلِ پرسپولیس و استقلال اگر نرسند بهش و رهاش کنند دست دولت
سل
تست