“ای پدر، ای پیر، ای مولای ما از زبانِ خامهات خون میچکد! بس که خوردی خونِ دل از دستِ ما از وصیت نامهات خون میچکد… .”
“ای بتشکن رفتی ولی ما را نبردی زین داغ، تو چشمِ دلهامان فِسُردی در ناامیدی شیشهی غم را شکستیم اما پس از تو دل به اسماعیل بستیم…”
اینکه یک ایثارگر دچار پیخ و خمِ بیخود و بیجهت اداری شود قابل توجیه است و اینکه حقِ مصرّح در قانون در مورد او نادیده انگاشته شود و اینکه او حقی برای اعتراض به کاغذبازیهای علاف کُنِ معمول ندارد هم همه موجهاند و بهجا. این وسط خُردهی مثل منی به کم لطفی حضرات در حقِ …
از اینکه کِرمِ خزندهی استحاله و بیغیرتی دارد یواش یواش میخزد زیر پوستمان و پشتِ سرِ هم، لایک به لایکهای آزادیهای یواشکی اضافه میکنیم و تهِ دلِ مریضِ بعضیهامان خوش خوشان شده که؛ (حواسمان به ناموس خودمان باشد که از این کارها نکنند یکهو! لکن این آزادیخواهان یواشکی! را سِیر کن که خربزه آب است!) …
یعنی حتا دیپلماسی لبخند حضرات جواب نداد؟ دیگر چیزی هم برای تقدیم به شیطان بزرگ مانده مگر؟ فردو که برچیده شد. ماشینهای غنیسازی هم که یک خط در میان میچرخند. بودجهی نظامی کشور هم که نصف شده. چرا راضی نمیشود شیطان و دیگر چه مانده بدهیم که یهود و نصارا از ما راضی باشند؟ تقصیر …
شصت و ششمین سالگرد انعقاد نطفهی پلیدِ خباثتی به نام اسرائیل در ارض مقدس و متبرک قدس، نکبتی است بزرگ برای ابنای بشر و آنها که چون سامری در غیبت موسی، این مجسمهی فساد و تباهی را ساختند و در او دمیدند و به صدائی که از او ساطع است تبرک جستند. شصت و شش …
حضرات پیامِ روشنتر از این میخواهند که عدم دیدار حضرتِ آقا از نمایشگاه کتابی که حضرات در اولین سالِ تکیه بر اریکهی تدبیر فرهنگ و سیاستِ مملکت ساختند و پرداختند و از اشعار شاهین نجفی تا کتابهای ضاله و ممنوعه در آن چیده شد علت داشت و دیدار چند ساعتهی آقا از نمایشگاه توانمندیهای بچههای …
یعنی مملکت اینقدر حسینقلی خانی شده که بیبیسی فارسی (علیه ما علیه) از مجرم سیاسی داخلِ بندِ ۳۵۰ اوین ارتباط زنده بگیرد و بعد حضرات مأمور تفتیش یادشان بیفتد که باید زندانی را و زندانی سیاسی را قبل دخول به بند بازرسی کرد و بازرسیشان کنند و یازده دستگاه تبلت و گوشی هوشمند و سیمکارت …
اصرار نود و یک درصدِ مردم بر ادامهی دریافت چندرغاز یارانه نشان داد که مردم، که عوام الناس، که طبقهی بیسواد جامعه، که آنها که سطح درک پائینی از اوضاع دارند، هیچ امیدی به تدبیر دولتِ بنفش ندارند. گیریم دولت و رسانههای دیداری و شنیداریِ تحتِ اختیارش یک ماهِ تمام جیغ بنفش کشیدند که؛ آی …
حالا که خیمه شببازی حضرات در به صف کردن ملت و تشویش اذهان عمومی و سردرگم نگه داشتن ملت در هالهای از ابهامِ اینکه آیا تهِ قصهی یارانه و دادن و ندادنشان به کجا ختم میشود و ختمش آیا به خیر است و یا به شر، نمیدانم کسی به فکرش رسیده از حواشی ثبت نام …