انگشتری عقیق سال های جنگ، شده است حالا حلقه ی خوش فرمی که جایش به عوض دست راست در دست چپ است. ریش خوش دست و پر پشت آن روزها، آنکارد شده و اضافی!! اش رفته قاطی باقالی ها. جای مُهر ِ وسط پیشانی، صاف شده و گره های در هم کنار شقیقه ها حالا …

. . . من رندم از بلا نپرهیزم!

هر کسی به چیزی دل خوش است. او به یادداشت هائی که از سفرهای زیارتی اش برداشته بود. دفترچه اش را داد بخوانم. خواندن که نه! داد ورقش بزنم و نظرم را بگویم که آیا به رای من به درد چاپ می خورد یا نه؟ ورق زدم و زدم تا رسیدم به یادداشت آن شبی …

بین روزهای بی سر و تَهی که نمی دانی چی به چی و کی به کی است، وقتی روزمرگی خونت زده بالا و نمی دانی پریشان حالی ات را درمان چیست، ناگهان می رسی به آیه ای که تا حال هزار بار خوانده ایش و فهمش سهمت نبوده! وَإِذَا الْجَنَّهُ أُزْلِفَتْ * – و آن‌گاه …

وار سوزوم، باشلاییرام ائللر اوچون یاشیلی گوزایله قان اوره ک، داغلی سوزیله — یاراکونلوم سوروشور، باشلادیغین سوز نه دی قارداش بو نه سوز دورکی،اوره کلرده تلاطمده دی قارداش سئویله مکده ن یوخاری گورمه دی قارداش دئه مک افسانه دی قارداش — یاش گوزومده ن اَلَه نرکن، کاغاذایسلاندی،یاش اولدو گوزیاشیم سئلله نیب، اروند ده ن آخماقدا …

می گویند هر گُلی بوئی دارد! و من چه می دانستم که دروغ می گویند! من چه می دانستم که گُل داریم و نه گُل ها! یار داریم و نه یاران! آن سان که خدا داریم و نه خدایان! و من دانستم در دنیا – در همه ی دنیا – فقط یک گُل می تواند …

سخت بود از خود نوشتن. ولی به هر جان کندنی بود، چیزکی از خودم نوشتم تا بماند!

پرچم، بهترین و بزرگترین نماد هر قومی است. ترکیب رنگش، طول و عرضش، اجزای تشکیل دهنده اش، رنگ بندی و کم رنگی و پر رنگی اش همه حدیث ناگفته ایست از ملتی که گرد آن گرد آمده اند و عقبه ی فکری، عقیدتی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی شان را جمع کرده اند در آن و …

فکر کن بیست و دوم بهمن پنجاه و هفت می آمد و انقلاب را با خود نمی آورد، یا قبل ترش روز دوازدهم بهمن امام نمی توانست خودش را به امت برساند یا اصلا پانزده خردادی نبود و فریادی از حاج آقا روح الله نامی بر نمی خواست و ما هنوز دچار طغیان طاغوت دو …

هیچ آیه ای مثل این تو را توصیف نکرده. و این نه توصیف که تحسین است! که خدا نیز از حسن خلق تو به زبان به تحسین گشوده. وَإِنَّکَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِیمٍ * یعنی: «و راستى که تو را خویى والاست!» یعنی هرچه خوبی بوده، خدا در تو جمع دیده و هر حُسن به غایت …