جام مخصوصی که ساقی خود در آن مِی می‌خورد…

در حسرت مکرر اردی‌بهشت تازه درگذشته می‌فرمود؛
اردی‌بهشت جان می‌دهد برای بهشتی شدن
برای بهشتی ماندن
انگار اصلن بهار و اردی‌بهشتش را ساخته‌باشند برای پرواز برای بال گشودن برای عروج
و تو دعا می‌کردی کاش شهد شیرین‌تر از عسل ِ شهادت را در اردی‌بهشت به کام اهلش می‌ریختند کاش…

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.