جاروی دسته‌دار

یکی از کاری‌ترین آدم‌هائیست که مجموعه‌ی ما به خودش دیده‌است. بدبختی نیروی شرکتی است و امروزش گروی فردا و معلوم نیست با این‌همه عرقی که می‌ریزد فردا روز امنیت شغلش تأمین باشد یا نه…
همان اول که آوردندش برای معرفی، سرگذشت اسلافش را مرور کردم و فهماندمش که اگر می‌خواهد بماند و کار کند و سر شب دست پر برود خانه، قبل همه چیز باید راست‌گو باشد و رو بازی کند.
قبلی‌ها وقتی کاری به‌شان می‌سپردی و بعد پی‌گیر انجامش می‌شدی، به خیال این که حالا کی حالش را دارد که برود راست و دروغ حرف ما را در بیاورد، یک آره و نه‌ی الکی می‌پراندند و خلاص. و این بی‌مسئولیتی سیئه‌ای است که تشکیلات بی‌اندازه به آن حساس است و سر آن عذر خیلی‌ها خواسته شده…
الغرض، فهماندمش که حتی اگر کاری که سپرده شده، یادت برود، نرسی، نتوانی و یا به هر دلیل انجامش ندهی؛ راستش را بگو که طرفت بداند کار هنوز روی زمین مانده و این‌جا حرف راست بیش‌تر مشتری دارد تا دودوزه بازی و صغری کبری چینی! یک جورهائی اعتمادسازی شده بین‌مان و روز به روز درجه‌ی اعتمادمان به او بیش‌تر و بیش‌تر می‌شود. آن‌سان که به رغم سن و سال بالایش خود را داخل چتر حمایتی‌ای حس می‌کند که بر سرش افراشته‌ایم.
و این به مذاق خیلی از همکارهای دودوزه باز شرکتی‌اش خوش نمی‌آید.

امروز به خواست یکی از ادارت، سپرده بودم سر راهش یک جاروی دسته دار بلندِ دست‌ساز! تحویل نگهبانی آن اداره بدهد که خودشان محوطه‌ی خودشان را سپور کنند که هی ما نرویم برای سپور و تنظیف آن‌جا. انباردار شرکت که فرصت را مهیای حال‌گیری یافته بود، جارو را تحویلش نمی‌داد که از کجا معلوم راست گفته‌باشی و جارو را نبری بفروشی! و هزار گیر سه پیچ دیگر… بی‌چاره هرچه قسم و آیه و شاهد آورده‌بود که جارو سفارش فلانی است و من جارو را می‌خواهم چه کار، انباردار از خر شیطان پائین نیامده‌بود که نیامده‌بود. به خیال این که حتی اگر موضوع بیخ پیدا کند و تمردش به گوش مقامات بالا! برسد، به خاطر یک جاروی ناقابل وارد موضوع نمی‌شویم و حال طرف گرفته‌ می‌شود.
وقتی بی‌چاره و مأیوس و دست‌خالی برگشت سراغم که به هیچ ضرب و زور و خواهش و تمنائی نتوانسته انباردار را قانع کند، بیش‌تر از چهره‌ی ناامید او، حقارت آدمی در نظرم جلوه کرده‌بود که برای گرفتن حال هم‌کارش حتی از فرصت عدم تحویل یک جاروی دسته‌دار چشم نپوشیده‌بود…