تحریمِ حقِ نوشتن

یکی دو روز که دسترسی به کنترل پنل سایتت محدود باشد و بگویند بخاطر اثاث‌کشی از این هاست به یک هاست قدرت‌مندتر و روزآمدتر و به‌تر و …، فعلن یکی دو روز ننویس و چیزی نگذار و کامنتی نپذیر تا اثاثت درست منتقل شوند به خانه‌ی جدید و چیزی این وسط جا نماند و کدی به هم نریزد و کارکتری از بین نرود و الخ…، هزار هزار سوژه و حرف و مثال و اتفاق و تمثیل از دل و چشم و زندگی‌ات می‌گذرند و دقیقن همان روزی‌ست که حقِ نوشتن نداری! و این‌ها دقیقن مال آن روزند و فردا که تحریم برداشته شده، نه شوقی به نوشتن‌شان مانده و نه اشتیاقی به بازگو کردن…
این چنین است که اثاث کشی، کلی ایده و طرح و اتفاق را به ورطه‌ی نابودی برد…