مثل خیلی وقت‌های دیگر حق با مَهدی بود. تو بی‌آنکه دنبال علت باشی، پیِ معاشرتی. آن‌هم بی‌دلیل و بی‌مقدمه. به هر ضرب و زور و به هر بهانه. بی‌آنکه وقت مصاحبت حرفی برای گفتن داشته باشی و بتوانی اوقات هم صحبتی را پر کنی و یا در جواب کلام، کلامی برای گفتن داشته باشی.
هر چیز مصنوعی‌ای دل را می‌زند. خاصه آن وقت که طرفت حالی‌اش باشد داری جنس قلب به‌ش قالب می‌کنی. حالا هی پشت بند هم مصافحه و معانقه کن که سردی از سرِ جنس تقلبی‌ات بپرد! که نمی‌پرد… .