“از بهشتی پرسید؛ روحانی هم می‌تونه تو شورای شهر بره؟ گفت: روحانی همه جا می‌تونه بره به شرط اینکه علم اون‌جا بودن رو داشته باشد نه اینکه تکیه‌اش به علوم حوزوی باشه.
گفت: صرفِ روحانی بودن به فرد صلاحیتِ ورود به هر کاری رو نمی‌ده!”
– – – –
می‌گویم:
صِرفِ آدمِ خوب بودن و داشتنِ سابقه و نامِ نیک، مجوزِ ثبت‌نام و کاندیداتوری‌ست؟
و آیا می‌ارزد اندوخته‌ی سال‌ها را به تاراجِ تبلیغات و تخریباتِ شبِ انتخابات بدهید؟
و…
– – – –
پ.ن:
بند اول را از کتابِ صد دقیقه تا بهشت برداشته‌ام و آن‌را مناسبِ حالِ ام‌روزِ حضراتی دیدم که شب‌ها تا سحر خوابِ امام و شهدا را می‌بینند و صبح نشده، همه را خبر می‌کنند که دی‌شب توی خواب، امام و شهیدان تکلیفش کرده‌اند که عرصه‌ی سیاست (بخوانید کاندیداتوری) را خالی مگذار! و ظهر نشده اسبِ حضور در انتخابات را زین می‌کنند…
توضیحِ ضروری اینکه مخاطبِ این نوشته، روحانیون معزز نیستند و در مثال فوق مناقشه‌ای نیست و بقولِ خودِ حضرات علما، تقصیر از کلام است که؛ یَجُرُّ الکلام!