کاش‌کی به جای همه‌ی گزینه‌های روی میزِ طرفین دعوا و همه‌ی گزینه‌های عالم
فقط گزینه‌ی “آمدنت” می‌ماند و آمدنت تمام گزینه‌های دیگر را از کار می‌انداخت…
یعنی که؛
کاش
صاحب برسد
بنده به زنجیر کند…
این‌روزها نمی‌دانم چرا هی خواب می‌بینم که رفیقانم لباسِ رزم به تن کرده‌اند؟
نکند بیائی و ببری‌شان و من جزء گزینه‌های گزیده‌ات نباشم… .