صحرای عرفات در منتهی الیه شرقی مکه و در فاصله‌ی تقریبن بیست‌ویک کیلومتری از کعبه قرار دارد و خارج از حرم محسوب می‌شود. حجاج، از عصر روز هشتم ذی‌حجه با احرام مجدد در مکه (و بنا به فتوای برخی مراجع در داخل مسجدالحرام) عازم عرفات می‌شوند و به مرور خود را به سرزمین پر از اسرار عرفات می‌رسانند. اعمال حج تمتع از اذان ظهر روز نهم با نیتِ وقوف (ماندن) در عرفات آغاز می‌شود و این وقوف پر از فیض تا اذان مغربِ هم‌آن روز ادامه دارد.
شاید به دلیل هم‌این وقوف مختصر است که اسباب رفاه (چادر و کولر و سرویس‌های بهداشتی به قدر لزوم) در عرفات آن‌چنان که باید و شاید مهیا نیست. به غیر از حجاج ایرانی و برخی حجاج کشورهای متمول عربی و شرقی (چین و ماچین) که در قسمت آسفالته و خیمه بندی شده‌ی عرفات اسکان می‌یابند، الباقی زائران در دامنه‌ی جبل‌الرحمه و روی خاک و خل و کنار پس‌آب فاضلاب‌ها برای خودشان جائی دست و پا می‌کنند تا نیم روز وقوف در عرفات را به انجام و سرانجام برسانند.
مراسم برائت از مشرکین قبل از شروع رسمی مناسک و قبل از ظهر روز نهم در محوطه‌ای وسیع که در اختیار بعثه‌ی حج ایران در حد غربی سرزمین عرفات برگزار می‌شود و پلیس عربستان با استقرار در مبادی ورودی محوطه، از حضور و ورود حجاج غیر ایرانی ممانعت به عمل می‌آورد. هم‌زمان شرکت‌های “زین” و “موبایلی” که سرویس خدمات ارتباطی تلفن هم‌راه ارائه می‌کنند، چند قدم مانده به ورودی‌ها شارژ رایگان و چتر آفتاب‌گیر پخش می‌کنند که مگر به این شیوه از حجم ورودی حجاج ایرانی به مراسم برائت کم کنند و یریدون لیطفئوا نور الله بافواههم…+ .
الغرض محل استقرار کاروان ویژه‌ی جانبازان جنگ هم هم‌آن پشت بعثه است و حواست باشد می‌توانی برائتت را به زیارت یادگاران زخم خورده‌ی جنگ به ثواب اعلی‌تر نزدیک کنی.
تا از مراسم برائت برگردی، ظهر شده و داخل خیامی که یک پرده‌ی نازک بین تو و تابش مستقیم و محکم آفتاب حائل است، نیت می‌کنی به وقوف در عرفات، از ظهر شرعی تا غروبِ آن؛ قربه ً الی الله… .