از اصل، از اسب، از تخت…

یکی دیگر از ویژگی‌های خوبِ آدمی که به قولِ خودش “از تخت” ( ونه از اصل!) افتاده این است که؛ آدم را به دور از شیوه‌های مرسوم و متعارف در عالمِ سیاست و نه با عناوین و تصنعات، که با اسم کوچک و با صمیمیت خطاب می‌کند.
و تو انگار کن که از تخت افتادن، لایه‌های زائدِ احترامات تصنعی و دیپلماتیک را از اصل می‌اندازد!
تلک الایام، نداولها بین الناس…+