“بهاران از کجاست که روح روییدن و سبزشدن،
ناگاه در تن خاک مرده پیدا می‌آید؟
و از کجاست که روح شکفتن، ناگاه از تن چوب خشک، چندین برگ‌های سبز و شکوفه‌های سفید و آبی و زرد و سرخ برمی‌آورد؟
بهاران رازدار رستاخیز پس از مرگ است
و قبرستان‌ها، مزارعی هستند که در آن‌ها، بذر مردگان افشانده‌اند و جسم تا نمیرد، کجا رستاخیز پذیرد؟
با بهاران، روزی نو می‌رسد
و ما هم‌چنان چشم‌به‌راه روزگاری نو.
اکنون که جهان و جهانیان مرده‌اند، آیا وقت آن نرسیده است که مسیحای موعود سر رسد؟
و یحیی الأرض بعد موتها… . +”
آقا سیدمرتضا آوینی