“بهاران از کجاست که روح روییدن و سبزشدن، ناگاه در تن خاک مرده پیدا می‌آید؟ و از کجاست که روح شکفتن، ناگاه از تن چوب خشک، چندین برگ‌های سبز و شکوفه‌های سفید و آبی و زرد و سرخ برمی‌آورد؟ بهاران رازدار رستاخیز پس از مرگ است و قبرستان‌ها، مزارعی هستند که در آن‌ها، بذر مردگان …

همه آهوان صحرا سر خود نهاده بر کف به امید آن که روزی به شکار خواهی آمد…

مرگ، ناگهانی‌ترین اتفاق عالم است و خبرش ناگهانی‌تر و حیرت‌بارتر. این‌که اول صبح، آفتاب نزده، بشنوی کسی که هم‌این دی‌روز داشت راست راست جلوی چشمت رژه می‌رفت، افتاده و مُرده و حالا نعشش زیر دستِ مرده شور دارد تغسیل و تکفین می‌شود، کمِ کمش ممکن‌ترین اتفاق زندگیت را در نظرت مجسم می‌کند و می‌فهماندت که …

و کسی جز امام قادر نیست کینه‌های کهنه‌ی دو ملت را طوری از دل‌ها بزداید که تو انگار کن از روز اول هیچ کینه و قهر و غضبی در بین نبوده و انگار نه انگار که این دو کشور تا همین چند سال قبل برای هم تیغ از رو بسته بودند و ام‌روز به مدد …

به دنیا آمدن و در دنیا بودن، انتخاب ما آدم‌ها نیست. حتا چند روز و ماه و سال زیستن هم. این‌که در چه نژاد و قبیله و فرهنگ و آئین و اندیشه‌ای به دنیا بیائی هم جزء شئونی است که تو انتخابشان نکرده‌ای و نمی‌توانی بکنی. این را هم اضافه کن که در بیش‌تر اوقات …

می‌گفت: خاصیت تجلی، انهدام است. قرآن بخوان؛ «لَمَّا تَجَلَّىٰ رَ‌بُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَکًّا وَ خَرَّ‌ مُوسَىٰ صَعِقًا» + (و آن‌گاه که پروردگارش بر کوه جلوه نمود، آن‌را ریز ریز ساخت، و موسى بی‌هوش بر زمین افتاد) «لَوْ أَنْزَلْنَا هَذَا الْقُرْ‌آنَ عَلَىٰ جَبَلٍ لَرَ‌أَیْتَهُ خَاشِعاً مُتَصَدِّعاً مِنْ خَشْیَهِ اللَّه» + (اگر این قرآن را بر کوه …

می‌گفت: خدا اراده کرد انسان در قاب عالم جاری شود و رود شود و به دریا برسد. و تو اگر جاودانگی می‌خواهی – که می‌خواهی!- باید قاطی این جریان شوی تا به دریا برسی. می‌گفت: برای رسیدن باید از خود و از هرچه داری و از اراده‌ات بگذری و خود را در قاب اراده‌ی خداوندی …

می‌گفت: اساس تربیت و تعالی در مکتب وحی، بر محبت بنا شده است. یعنی در دستگاه توحیدِ ربوبی که اهل بیت علیهم السلام شاگردان خصوصی آنند و عالم بندِ وجود ایشان است و ریزه خوار سفره‌ی کرم آنان، محبت حرف اول و آخر را می‌زند. طُرفه آن‌که در فقره‌ی مابه‌ازای ارسال رسول و تعیین امام …

می‌گفت: انسان خلق نشد مگر برای نیل به مقامِ انسانیت. به مقام توحید. به مرتبه‌ی عبودیت. و تو فکر نکن که این‌ها را مفت به‌ت بدهند. تو اگر طالبی باید مقاوم هم باشی. باید حتا صبور هم باشی. باید بلا کشی بلد باشی و خوش باشی. باید از خود بگذری. می‌گفت: حسین (علیه السلام) که …

می‌گفت: چون سر نباخته‌ایم، در قرآنی که می‌خوانیم و لقلقه‌ی زبان‌مان است، غیر آن اثر است که فرمود «لَوْ أَنْزَلْنَا هَـٰذَا الْقُرْ‌آنَ عَلَىٰ جَبَلٍ لَرَ‌أَیْتَهُ خَاشِعًا مُتَصَدِّعًا مِنْ خَشْیَهِ اللَّه» + و غیر آن قرآن است که امام شهیدمان بر سر نیزه خوانده و می‌خواند « أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْکَهْفِ وَالرَّ‌قِیمِ کَانُوا مِنْ آیَاتِنَا …