بهار
ویژه‌گی منحصر به فرد روزگاری‌ست دچار تکرار
که در هر بار چرخش
به یک بو و به یک شیوه و به یک طرح نو حلول می‌کند.
بهار
زایش حیات است از دلِ مرده‌گی دِی و رویش جوانه‌است از بارش سهم‌گین بهمن و سلم و سلام و صلحی‌ست در لابه‌لای گدازه‌های اسفندِ آتش‌ناکِ آخرِ هر سال.
بهار تابلوی بدیع نقاش زیردست خالقی‌ست که
از اعماق مماتِ زمستان،
جبروتِ حیاتِ دیگرباره را می‌شکوفاند
و ترسیم آیه‌ایست ماندگار از خیلِ متراکم آیاتِ خلقت و اعجازی از معجزات جاویدِ کلمه‌ی حق
که فرمود:
إِنَّ اللَّـهَ فَالِقُ الْحَبِّ وَ النَّوَىٰ
یُخْرِ‌جُ الْحَیَّ مِنَ الْمَیِّت
وَ مُخْرِ‌جُ الْمَیِّتِ مِنَ الْحَی
ذَٰلِکُمُ اللَّـه
فَأَنَّىٰ تُؤْفَکُون؟! +
خدا شکافنده دانه و هسته است.
زنده را از مرده،
و مرده را از زنده بیرون مى‌آورد.
چنین است خداى شما؛
پس چگونه [از حق] منحرف مى‌شوید؟