تو ای همیشه‌ی حتمن!

برای آمدنت
برای به دادمان آمدنت
برای از سفر آمدنت
برای رسیدنِ آن وقتِ نمی‌دانم کِـیِ آمدنت
زود هم دیر است… .

دیدگاه‌ها

  1. مریم

    عمریست که از حضور او جا ماندیم
    درغربت سرد خویش تنها ماندیم
    او منتظر است تا که ما برگردیم
    مائیم که در غیبت کبری ماندیم

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.