کار تو با این مردمان به کج رفته، سخت خواهد بود!
با مردمی که از راه به درند و راه به کج رفته‌اند و خبر از این کجی و کژتابی ندارند…
ما – من و این مردمِ به کجی خو گرفته – هزار سال بیش‌تر است که در برهوتِ بی‌امامی و در بیابانِ گمراهی و بی چراغِ روشنائی رها مانده‌ایم و هر دسته‌مان راهی گزیده و هر روز که گذشته و می‌گذرد، از راه و از اصل و از حق دور و دورتر می‌شویم.
موعود مهربانِ راهِ بلدِ راه‌نِما!
بیا و راه بنما و دلیلِ راهمان شو و به راهمان برگردان… .