برخلاف اکثرِ قریب به اتفاق ایرانیان که ام‌روز و فردا و هفته‌ی بعد را در خماری تعطیل و خواب تا لنگِ ظهر طی خواهند کرد، من و هم‌کاران که شغل خدمت به ملت را برگزیده‌ایم، مشغول به کاریم و حجم کار اگر اغراق نباشد، چهار برابر ایام سابق است. تلاقی آخرین روزهای سال کهنه با آخرین تلاش‌های ملت برای خریدن و نو کردن و شستن و رُفتن و زدودن، کار ما را چند چندان می‌کند.
گله‌ای نیست اما مناسب است در ایام تکاندن خانه – و اگر اهل دل باشی؛ تکاندنِ دل – به تکاندن خاطرات سالی که نفس‌های آخرش را می‌کشد برآئیم و فتح قله‌هائی را مرور کنیم که ام‌سال به فیض مدد روح القُدُس زیر پا گذاشتیم‌شان و ما را به سخت جانی خود و این همه توفیق، هیچ گمان نبود و شکر نعماتی کنیم که خدا از قاب پنجره‌ی سال نود و یک خورشیدی در جان‌مان بارید.
و الحمدلله رب العالمین.
– – – –
پی‌نوشت:
و این را یکی از دوستانِ بزرگوار که خاطرش گرامی‌ست فرستاد و مناسب متن است:
Download file