وَ شَدَدنا مُلکَهُ وَ آتَیناهُ الحِکمَه وَ فَصلَ الخِطاب + و حکمرانیاش را استوار گردانیدیم و او را حکمت و کلام فیصلهدهنده عطا کردیم… .
الاهی به حق ثانیه های پایانیِ میهمانی ما را در زمره ی بندگانی قرار ده که در قرآنت آنها را «اَوّاب» خواندی؛ آنها که زیاد و زود سوی تو باز میگشتند. مثل «سلیمان» که نیکو بنده ای بود و زیاد سوی تو بازمیگشت… .
قُل: لا یَسْتَوِی الْخَبِیثُ وَ الطَّیِّب وَ لَوْ أَعْجَبَکَ کَثْرَهُ الْخَبِیث + بگو: «پلید و پاک یکسان نیستند، هر چند کثرت پلیدیها تو را به شگفت آورد!
“بهاران از کجاست که روح روییدن و سبزشدن، ناگاه در تن خاک مرده پیدا میآید؟ و از کجاست که روح شکفتن، ناگاه از تن چوب خشک، چندین برگهای سبز و شکوفههای سفید و آبی و زرد و سرخ برمیآورد؟ بهاران رازدار رستاخیز پس از مرگ است و قبرستانها، مزارعی هستند که در آنها، بذر مردگان …
۱٫ اگر آل سعود و همپیالههای عربش از شاخ آفریقا تا شبه جزیره توانِ یکجا جمع شدن و اتحاد و تصمیم برای حمله و بازپسگیری حق!! غصب شدهی حکومتهای عربی را داشتند، چرا تا الآن که بیش از پنجاه سال است حق حکومت برادرانِ عربشان در فلسطین لگدمال صهاینه شده، نتوانستهاند ارتش بزرگ عربی را …
قدرتی خدا، انقلابمان یک “پسر نوح” کم داشت که آنهم طی مراسمی ویژه، در یکشنبهی سیاهِ مجلس رونمائی شد. حالا هی حضرات بروند سراغ کتابهای استاد شهید و هی پاراگراف و بند و جمله دربیاورند از لابهلای جملات شهید مطهری که آزادی بیان اِل است و بِل است و الخ. کسی نیست به هماین حضرات …
و کسی جز امام قادر نیست کینههای کهنهی دو ملت را طوری از دلها بزداید که تو انگار کن از روز اول هیچ کینه و قهر و غضبی در بین نبوده و انگار نه انگار که این دو کشور تا همین چند سال قبل برای هم تیغ از رو بسته بودند و امروز به مدد …
در ساعات طلائی سحر، وقتی که اهل شب مشغول مناجات و دعا و استغفار بودند، کمی قبل اذان صبح از بلندگوی همهی موکبها صدای دلنشین قرآن بلند بود که؛ «ان قرآن الفجر کان مشهودا» + و بعد اذان و ادای فریضهی صبح هم. تا وقتی آفتاب اشعههای طلائیاش را مینمایاند. همهی زائران سیدالشهداء سحر را …
راه به راه کسانی بودند که تو انگار کن طلبهاند و صندلی و میز پلاستیکی گذاشته بودند و نشسته بودند سر راه زوار که قرائت حمد و سورهشان را گوش بدهند و اگر لازم بود تصحیحش کنند. حمد و سورهات را که میخواندی و اگر غلط نداشتی، کاغذی میداند به دستت که یک طرفش سورهی …
غرور تمام یک ملت متجلی در پرچمی است که تک به تک آحاد آن مُلک حاضرند جانشان را پایش بگذارند. پرچم نماد ایستادگی و پیروزی و فتح و نصرت نیز هست. وقتی خاکی فتح میشود، وقتی جائی نصرتی به دست میآید، وقتی پیروزیای اتفاق میافتد، این باز پرچم است که بالا میرود و به شکرانهی …