نامت بلند!

آوازه‌ی نام پر از غرورت، همیشه و همه جا هست!
حتا روی لبِ جوانک کنتورنویس که هر بار می‌آید شماره‌ی روی کنتور برق‌مان را بخواند، یادش باشد بی‌ذکر یاد تو قدم از در بیرون نگذارد…
غیر، چه می‌داند چه کیفی دارد وقتی مثلِ منی بشنود پسرکی هفت پشت غریبه، سر به زیر و متین، زیر لب زمزمه می‌کند: “الله سردارا رحمت اِئله سین!”