رساله ی تشبیه

پرسید کف پاهایت از همان اول کار صاف بودند؟
گفتم: کف پاهایش صاف بود، کف پاهایم صافند!
چپ دست بود، چپ دستم!
قد بلند بود، قد بلندم!
خوش خنده بود، خوش خنده ام!
آدم بود! نیستم!!!
یعنی نتوانستم بشوم…
کفایت است یا باز هم بگویم؟
و گفتم: کف پای آدم صاف باشد تَه ش این است که آدم را نمی برند سربازی. ولی دل که صاف باشد، ته دل که صاف باشد اولش آدم آدم می شود و تَه و آخرش آدم را می برند سالاری… می برند آدم را در بهشت. بین آدم خوب ها…

دیدگاه‌ها

بخش دیدگاه‌ها بسته شده است.