معروض است که از ام‌روز تا انتخابات که به عیارِ تقریب، ۴ ماه یا چند روز کم‌تر و بیش‌تر مانده، حضرات در جلسات محفلی، گرمِ رفعِ اختلافات و جُستنِ نقاط مشترک و زدودنِ کینه‌های زنگ زده از زنگار دل‌اند که از انتخاب‌های قبلی و شکست و پیروزی‌های سابق، به جا مانده.
رفع سوء اثر کینه‌ها گرچه اتفاق خوبی است و باید که زودتر از این فکری به حالش می‌شد اما، به نظرِ منِ کم‌ترین، دستِ دوستی‌ای که از سر صدق دراز نشود، بعد از عبور خـرِ از پلِ مرادِ روزِ انتخابات، لاجَرَم قطع می‌شود و راه برای مودت‌های آتی که در انتخاباتِ باقی لازم‌تر و کارگشاتر خواهد بود، بسته می‌شود.
حضرات متذکر این فقره باشند که لب‌خندهای ژست آلود این روزهای دوستان، نه از صدق که از اضطرارِ دُمی است که لای در مانده… .