پنبه هائی که سر می برند

دیشب , دو تا ای میل برام اومده بود با یک عنوان: ((شماره تلفن احمدی نژاد)) . جالبتر اینکه نام سندر یکی از دو نامه محمود احمدی نژاد نوشته شده بود.
شماره موبایلی با کد «۳» که می شود طرفهای اصفهان .
چندی پیش هم در یکی از لابی های تخصصی!!! فامیلی یکی از زعمای قوم داشتند در منقبت دکتر احمدی نژاد , افاضه فیض می فرمودند که شاهد مثالی آوردند بر اینکه دکتر آدم رادیکال و پر انرژی ای یه و خرده از کسی نداره و استناد کردند به اینکه شنیده اند دکتر با لباس مبدل!!! رفته اند استانداری اصفهان و مچ استاندار را که دیروقت می اومده سرکار گرفته اند و عذرش را همانجا خواسته اند.
البته در کارائی و کاردانی دکتر که در همین یکی دوماهی که دولت را تحویل گرفته و جسارت انقلابی ای که در این چند ماه مسئولیت از خود نشان داده, شکی نیست , ولی باید متوجه این نکته نیز بود که دشمنان حرکت انقلابی این ملت اینبار طرفی نو بسته اند و از شیوه ای متفاوت از سیاقهای قبلی شان استفاده می کنند.نکته ای که شاید بعضی خودی ها از آن غافلند و از روی غفلت بر طبل آن می کوبند. و آن تولید انتظارهای نابجا و غیر عقلانی از سیستمی است که می خواهد کارهای بزرگ بکند و گرههای بزرگ را به سر انگشتان کارائی باز نماید.
واقعا مسخره بنظر می رسد که رئیس جمهور یک مملکت کارهای کلان و مهم را ول کند و برود مچ استاندار و فرماندار را بگیرد. یا شماره تلفن مستقیمش را اعلان عمومی کند تا مثلا من دانشجو وقتی مشکل آموزشی ام حل نشد ,زنگ بزنم شکایت مسئول آموزشمان را به رئیس جمهور بکنم.
ایجاد این نوع توقعات غیر منطقی از مهمترین مصدر اجرائی کشور, در حقیقت محدود کردن دایره اقدام و تلاش عالیترین سیستم اجرائی کشور است . که با طرفندی ظریف سیر پر رنگ تر شدنش ملموستر می شود.
خیلی قبل ترها وقتی دولت نهم برای اولین بار خدمت آقا مشرف شده بودند , ایشان به این نکته اشاره کردند که نه دولت باید در رسیدن به افقهای ترسیم شده اش شتابزده عمل کند و نه ملت در وصول مطالبات و خواسته هایشان عجله داشته باشند.
با یک آنالیز ساده می توان دریافت که این گونه طرفندها از ناحیه ورشکستگانی بکار می رود که سیل عظیم ملت و قهر انقلابی این قوم سترگ آنان را به واسطه آزمونهائی که در آنها شرمنده امانت مردم شده اند , بی رحمانه پس زده شده اند.
این سیر طبیعی حرکت انقلابیست که خائنان این امانت بزرگ را بی هیچ ملاحظه و مسامحه ای پس می زند.
امروز که راه عشق پرپیچ است
حکم آنچه تو می کنی دگر هیچ است