رفقایت که جا مانده‌اند،
هر کدام پرت شده‌اند به یک طرفِ دایره‌ی زندگی و دچار دور ِ باطلی به اسمِ تجارت و درآمد و پول و شهرت که تنها دست‌آوردِ ماندن‌شان شده.
این‌روزها آدم‌هائی را می‌بینم که روزگاری نزدیک‌ترین آدم‌ها به تو بوده‌اند و ام‌روز هیچ صنمی با تو نمی‌توانند داشت!
هم‌آن به‌تر که نماندی و ندیدی که دوستانِ دوره‌ی جنگ و خون، ام‌روز دعوایِ دلار دارند و دغدغه‌ی نوسانِ نرخِ رشوه در فلان دایره‌ی اداری برای سمبل کردنِ فلان کار ِ غیر ِ قانونی!
هم‌آن به‌تر که به وقتش آسمانی شدی و زمین، زمین‌گیرت نکرد…