اسفند
نهایتِ انتظارِ درختانِ لُخت و عور است از ستمِ برگ‌ریزان و یخ‌بندان و سرما و سوز
با هزار هزار شاخه‌ی دست به آسمان آویخته و در انتظار و مهیای بهار و جوانه و نو شدن و رُستن و زندگی از نو آغازیدن…
اسفند
یعنی زمستان رفتنی شده و بهار با چند هزار جلوه آمدنی…
بهار آمدنیست
غم‌گسار آمدنیست… .