قبل از انقلاب، آن کسانی که توان کارهاى تبلیغى-دینى را داشتند، به قدر تلاش خودشان کارهایى می‌کردند؛ امروز آن تلاش‌ها باید هزاران برابر شود – نمى‌شود گفت ده برابر و صدبرابر – امروز یک نظام و دولت به این عظمت – با امکانات به این فراوانى که در اختیار ماست – باید این مردم را مثل سیل به سمت اسلام، به سمت اهداف و مبانى اسلامى پیش ببرد.
اگر ما عازم باشیم و تصمیم داشته باشیم، چه چیزى مى‌تواند جلومان را در این میدان سد کند؟
لذاست که من حقیقتن از بعضى بخش‌هاى دولتى گله دارم و گله‌ى خودم را گفته‌ام.
من معتقدم کم کارى انجام مى‌گیرد. بنده یک بار در این جلسه – دو سه سال قبل – مطلبى را به آقایان عرض کردم؛ گفتم: مقصود این نیست که ما آن تفکّر نقطه‌ى مقابل خودمان را قلع و قمع کنیم؛ ما که اهل قلع و قمعِ فکر نیستیم. اصلاً دنبال این نیستیم و معتقد نیستیم که قلع و قمع یک فکر، اولن ممکن است و ثانیاً مفید است.
ما معتقدیم که باید یک فکر، مطرح هم بشود، گفته و نوشته هم بشود؛ ولى ما که صاحب فکر درست و منطق و استدلال صحیح هستیم، با منطق و استدلال نشان دهیم که این فکر، غلط است. باید در مقابل اظهارات فکرى – چه در زمینه‌ى سیاسى و چه در زمینه‌ى اسلامى – که مخالفین و دشمنان اسلام و مقابله کنندگان با اسلام و مسلمین و نظام اسلامى مطرح مى‌کنند، کار شود.
حضرت آقا. بیانات در دیدار با اعضاى شوراى عالى انقلاب فرهنگى (۱۳۷۸/۰۹/۲۴)